- жертесер
- зат. зоол.Негізінен жәндікдармен қоректенетін құлағы өте қысқа, кіші тышқан.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
жертесер — зат. Білмейтін бәлесі жоқ, қу, пәле. Шалғынбаев ақ құба өңіне қою қара қасы мен қиылған қара мұрты жарасқан, қызыл бет, өңсіз, ж е р т е с е р пысық кісі (Ә. Байбол, Теміржол., 228) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жертеспе — зат. сөйл. Жертесер. Осы күнгінің баласы іштен жәдігөй болып туады. Бұл ж е р т е с п е н і ң де білмейтіні жоқ шығар (Ә. Тарази, Басынан Қаратаудың., 145) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қызыл — I зат. г е о г р. Топырағы, тасы қызғылттау жер. – Жоқ, сері аға, адасып кетерсіз, бұл арада шоқ қ ы з ы л д а р көп, бір бірінен айнымайды (С.Жүнісов, Ақан сері 2, 303). Ол «Бұзау өлген» қ ы з ы л ы н а шыға беріп, бұйдасын іріккен… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі